احزاب سیاسی در ایالات متحده آمریکا
آمریکا از جمله کشورهای جهان است که از سیستمی دو حزبی استفاده می‌کند. در زمان امضای قانون اساسی آمریکا، نه‌تنها هیچ حزبی در آمریکا وجود نداشت، بلکه هیچ کشوری در جهان هیچ حزب سیاسی مبتنی بر آرای مردمی نداشت، اما در نهایت نیاز مبرم افراد برای برنده شدن در منازعات سیاسی باعث شد در دهه ۱۷۹۰ آمریکایی‌ها روی به تاسیس احزاب بیاوند. اندیشمندان سیاسی تاریخ توسعه سیستم دو حزبی در آمریکا را به پنج دوره تقسیم می‌کنند که سیستم دو حزبی مدرن (که در حال حاضر در آمریکا جاریست)
شامل دو حزب بزرگ این کشور، یعنی جمهوری‌خواهان و
دموکرات‌ها می‌شود. البته احزاب سومی هم وجود دارند که معمولاً قدرت چندانی نداشته و عمدتاً در حد مدیریت بخش‌های محلی فعال هستند:برگرفته از بخش فارسی ویکی پدیا
شکل گیری احزاب در ایالات متحده آمریکا
آمریکا از جمله کشورهای جهان است که از سیستمی دو حزبی استفاده می‌کند. در زمان امضای قانون اساسی آمریکا، نه‌تنها هیچ حزبی در آمریکا وجود نداشت، بلکه هیچ کشوری در جهان هیچ حزب سیاسی مبتنی بر آرای مردمی نداشت، اما در نهایت نیاز مبرم افراد برای برنده شدن در منازعات سیاسی باعث شد در دهه ۱۷۹۰ آمریکایی‌ها روی به تاسیس احزاب بیاوند. اندیشمندان سیاسی تاریخ توسعه سیستم دو حزبی در آمریکا را به پنج دوره تقسیم می‌کنند که سیستم دو حزبی مدرن (که در حال حاضر در آمریکا جاریست)
شامل دو حزب بزرگ این کشور، یعنی جمهوری‌خواهان و
دموکرات‌ها می‌شود. البته احزاب سومی هم وجود دارند که معمولاً قدرت چندانی نداشته و عمدتاً در حد مدیریت بخش‌های محلی فعال هستند:برگرفته از بخش فارسی ویکی پدیا
شکل گیری احزاب در ایالات متحده آمریکا
به نخستین روزهای تأسیس این کشور باز می‌گردد. در آن دوران دو گروه با دو نوع طرز تفکر برای اداره کشور رو دروی یکدیگر قرار گرفتند و از آنجا که این دو طرز تفکر هر یک در میان رهبران استقلال جایگاه مستحکمی داشتند، دو حزب جداگانه در این کشور بوجود آمد. درطول ۲۰۰ سال گذسته، مناسبات حزبی ۵ مرحله مشخص را پشت سر گذاشته که هر یک از ویژگی‌های خاصی برخوردار هستند:
نخستین سیستم حزبی (قبل از سال ۱۸۲۴): حزب فدرالیست (۱۸۱۶ -۱۷۸۹) - حزب جمهوریخواه دموکراتیک (۱۸۲۴ – ۱۷۹۲)
دومین سیستم حزبی (۱۸۵۴ - ۱۸۲۴): حزب ضد ماسون (۱۸۳۸ – ۱۸۲۶) - حزب جمهوریخواه ملی (۱۸۳۳ – ۱۸۲۹) - حزب باطل کننده (۱۸۳۹ – ۱۸۳۲) - حزب ویگ (۱۸۵۶ – ۱۸۳۲) - حزب آزادی (۱۸۴۸ – ۱۸۴۰) - حزب خاک آزاد (۱۸۵۵ – ۱۸۴۰)
سومین سیستم حزبی (۱۸۹۶ – ۱۸۵۴): حزب آمریکایی (۱۸۵۸ – ۱۸۵۴) - حزب مخالف (۱۸۵۸ – ۱۸۵۴) - حزب قانون اساسی متحد (۱۸۶۰) - حزب ملی متحد (۱۸۶۸ – ۱۸۶۴) - حزب لیبرال جمهوریخواه (۱۸۷۲) - حزب زمینه سبز (۱۸۸۴ – ۱۸۷۴) - حزب ضد انحصار (۱۸۸۴) - حزب پوپولیست (۱۹۰۸ – ۱۸۹۲) - حزب دموکراتیک ملی / دموکرات‌های طلایی (۱۹۰۰ – ۱۸۹۶)
چهارمین سیستم حزبی/ عصر پیشرفت (۱۹۳۲ – ۱۸۹۶)
پنجمین سیستم حزبی/ نیودیل (۱۹۶۴ – ۱۹۳۲)
احزاب ایالات متحده آمریکا در اواخر قرن بیستم: برگرفته از بخش فارسی ویکی پدیا
نقش احزاب سیاسی در انتخابات آمریکا
هنگامی که بنیان گذاران جمهوری در آمریکا، پیش نویس قانون اساسی را تهیه کردند و آن را در سال ١۷۸۷ به تصویب رساندند، در این قانون، نقشی برای احزاب پیش بینی نشده بود. البته آنها از طریق تمهیدات گوناگون – مانند تفکیک سه قوه و تقسیم آن به شاخه های مجریه، مقننه و قضاییه؛ فدرالیسم؛ و انتخابات غیر مستقیم رئیس جمهوری توسط هیئت انتخابیه – ترتیبی دادند تا آن جمهوری نو پا نیازی به احزاب سیاسی وجناح بندی های حزبی نداشته باشد. علیرغم نیت بنیان گذاران کشور، ایالات متحده در قرن نوزدهم یکی از نخستین کشورهایی بود که به ایجاد احزاب سیاسی نو بنیاد پرداخت، تشکیلات این احزاب جنبه ملی داشت و انتقال قوه مجریه از جناحی به جناحی دیگر از طریق انتخابات صورت می گرفت. تشکیل و توسعه احزاب سیاسی که به دنبال آن پدیدار گشت در ارتباط مستقیم با گسترش حق رای بود. در اوایل تشکیل این جمهوری، تنها مردانی که از دارایی و املاک برخوردار بودند حق رای داشتند، اما این محدودیت در اوایل قرن نوزدهم و به دنبال موج مهاجرت، رشد شهرها، و سایر نیروهایی که در دموکراتیزه کردن کشور موثر بودند مانند گسترش کشور به سمت غرب، پشت سر گذاشته شد. با گذشت چندین دهه، و با حذف محدودیت هایی مانند دارایی، نژاد و جنسیت، حق رای به قشر بسیار گسترده تری از جمعیت تعلق گرفت. به موازات افزایش تعداد جمعیت رای دهنده، احزاب سیاسی نیز دچار تحول شدند و تمایل یافتند تا از توده فزاینده رای دهندگان به عنوان ابزار کنترل سیاسی استفاده کنند. احزاب سیاسی برای تحقق این مقصود، نهادینه شدند. به این ترتیب، ظهور احزاب در آمریکا به عنوان بخشی از توسعه دموکراتیک پدیدار گشت، و با آغاز دهه ١۸۳۰ ، این احزاب کاملا تثبیت شده و قدرتمند بودند.
امروز، احزاب جمهوری خواه و دموکرات که هر دو میراث دار احزاب سلف خود از قرن هجدهم و نوزدهم هستند بر روند سیاسی موجود تسلط دارند. به جز موارد استثنایی نادر، این دو حزب عمده، ریاست جمهوری، کنگره، مناصب فرمانداری، و مجالس قانو گذاری ایالتی را در دست داشته اند. برای مثال، از سال ١۸۵۲ ، روسای جمهوری یا دموکرات بوده اند و یا جمهوری خواه و در دوره بعد از جنگ جهانی دوم، تعداد آراء مشترک این دو حزب برای ریاست جمهوری به ۹۵ درصد می رسیده است. به ندرت اتفاق می افتد که یکی از ۵۰ ایالت، فرمانداری را انتخاب کند که نه دموکرات باشد و نه جمهوری خواه. تعداد اعضای کنگره که به احزاب سوم یا مستقل تعلق دارند، بسیار اندک است... : تارنمای سیاسی
اشاراتی به "حزب آمریکایی" در قرن نوزدهم
۱ - گزارشاتی در مورد "حزب آمریکایی" به زبان انگلیسی
۲ - تاریخچه ی "حزب آمریکایی" / به زبان انگلیسی
۳ - زندگی نامه ی چارلی لوین بنیانگذار "حزب آمریکایی" / به زبان انگلیسی
۴ - آیا "دونالد ترامپ" یادآور "حزب آمریکایی" قرن نوزدهم است؟ / بخش نظریات "اریک فونر" در برنامه ی "ایده ها" از رادیو سی بی سی کانادا/ به زبان انگلیسی
۵ - دونالد ترامپ با سخنان خود شعار "هیچ نمیدانم" حزب آمریکایی را در قرن ۱۹ تداعی می کند/ از "اریک فونر" به زبان انگلیسی
نخستین سیستم حزبی (قبل از سال ۱۸۲۴): حزب فدرالیست (۱۸۱۶ -۱۷۸۹) - حزب جمهوریخواه دموکراتیک (۱۸۲۴ – ۱۷۹۲)
دومین سیستم حزبی (۱۸۵۴ - ۱۸۲۴): حزب ضد ماسون (۱۸۳۸ – ۱۸۲۶) - حزب جمهوریخواه ملی (۱۸۳۳ – ۱۸۲۹) - حزب باطل کننده (۱۸۳۹ – ۱۸۳۲) - حزب ویگ (۱۸۵۶ – ۱۸۳۲) - حزب آزادی (۱۸۴۸ – ۱۸۴۰) - حزب خاک آزاد (۱۸۵۵ – ۱۸۴۰)
سومین سیستم حزبی (۱۸۹۶ – ۱۸۵۴): حزب آمریکایی (۱۸۵۸ – ۱۸۵۴) - حزب مخالف (۱۸۵۸ – ۱۸۵۴) - حزب قانون اساسی متحد (۱۸۶۰) - حزب ملی متحد (۱۸۶۸ – ۱۸۶۴) - حزب لیبرال جمهوریخواه (۱۸۷۲) - حزب زمینه سبز (۱۸۸۴ – ۱۸۷۴) - حزب ضد انحصار (۱۸۸۴) - حزب پوپولیست (۱۹۰۸ – ۱۸۹۲) - حزب دموکراتیک ملی / دموکرات‌های طلایی (۱۹۰۰ – ۱۸۹۶)
چهارمین سیستم حزبی/ عصر پیشرفت (۱۹۳۲ – ۱۸۹۶)
پنجمین سیستم حزبی/ نیودیل (۱۹۶۴ – ۱۹۳۲)
احزاب ایالات متحده آمریکا در اواخر قرن بیستم: برگرفته از بخش فارسی ویکی پدیا
نقش احزاب سیاسی در انتخابات آمریکا
هنگامی که بنیان گذاران جمهوری در آمریکا، پیش نویس قانون اساسی را تهیه کردند و آن را در سال ١۷۸۷ به تصویب رساندند، در این قانون، نقشی برای احزاب پیش بینی نشده بود. البته آنها از طریق تمهیدات گوناگون – مانند تفکیک سه قوه و تقسیم آن به شاخه های مجریه، مقننه و قضاییه؛ فدرالیسم؛ و انتخابات غیر مستقیم رئیس جمهوری توسط هیئت انتخابیه – ترتیبی دادند تا آن جمهوری نو پا نیازی به احزاب سیاسی وجناح بندی های حزبی نداشته باشد. علیرغم نیت بنیان گذاران کشور، ایالات متحده در قرن نوزدهم یکی از نخستین کشورهایی بود که به ایجاد احزاب سیاسی نو بنیاد پرداخت، تشکیلات این احزاب جنبه ملی داشت و انتقال قوه مجریه از جناحی به جناحی دیگر از طریق انتخابات صورت می گرفت. تشکیل و توسعه احزاب سیاسی که به دنبال آن پدیدار گشت در ارتباط مستقیم با گسترش حق رای بود. در اوایل تشکیل این جمهوری، تنها مردانی که از دارایی و املاک برخوردار بودند حق رای داشتند، اما این محدودیت در اوایل قرن نوزدهم و به دنبال موج مهاجرت، رشد شهرها، و سایر نیروهایی که در دموکراتیزه کردن کشور موثر بودند مانند گسترش کشور به سمت غرب، پشت سر گذاشته شد. با گذشت چندین دهه، و با حذف محدودیت هایی مانند دارایی، نژاد و جنسیت، حق رای به قشر بسیار گسترده تری از جمعیت تعلق گرفت. به موازات افزایش تعداد جمعیت رای دهنده، احزاب سیاسی نیز دچار تحول شدند و تمایل یافتند تا از توده فزاینده رای دهندگان به عنوان ابزار کنترل سیاسی استفاده کنند. احزاب سیاسی برای تحقق این مقصود، نهادینه شدند. به این ترتیب، ظهور احزاب در آمریکا به عنوان بخشی از توسعه دموکراتیک پدیدار گشت، و با آغاز دهه ١۸۳۰ ، این احزاب کاملا تثبیت شده و قدرتمند بودند.
امروز، احزاب جمهوری خواه و دموکرات که هر دو میراث دار احزاب سلف خود از قرن هجدهم و نوزدهم هستند بر روند سیاسی موجود تسلط دارند. به جز موارد استثنایی نادر، این دو حزب عمده، ریاست جمهوری، کنگره، مناصب فرمانداری، و مجالس قانو گذاری ایالتی را در دست داشته اند. برای مثال، از سال ١۸۵۲ ، روسای جمهوری یا دموکرات بوده اند و یا جمهوری خواه و در دوره بعد از جنگ جهانی دوم، تعداد آراء مشترک این دو حزب برای ریاست جمهوری به ۹۵ درصد می رسیده است. به ندرت اتفاق می افتد که یکی از ۵۰ ایالت، فرمانداری را انتخاب کند که نه دموکرات باشد و نه جمهوری خواه. تعداد اعضای کنگره که به احزاب سوم یا مستقل تعلق دارند، بسیار اندک است... : تارنمای سیاسی
اشاراتی به "حزب آمریکایی" در قرن نوزدهم
۱ - گزارشاتی در مورد "حزب آمریکایی" به زبان انگلیسی
۲ - تاریخچه ی "حزب آمریکایی" / به زبان انگلیسی
۳ - زندگی نامه ی چارلی لوین بنیانگذار "حزب آمریکایی" / به زبان انگلیسی
۴ - آیا "دونالد ترامپ" یادآور "حزب آمریکایی" قرن نوزدهم است؟ / بخش نظریات "اریک فونر" در برنامه ی "ایده ها" از رادیو سی بی سی کانادا/ به زبان انگلیسی
۵ - دونالد ترامپ با سخنان خود شعار "هیچ نمیدانم" حزب آمریکایی را در قرن ۱۹ تداعی می کند/ از "اریک فونر" به زبان انگلیسی
تهیه و تدوین:
دکتر منوچهر سعادت نوری
گزیده ای از نوشتارها
http://msnselectedarticles.blogspot.ca/2016/06/blog-post.html
بخش های پیشین مجموعه ی یادداشت ها و نوشتارها و نامه ها
http://msnselectedarticles.blogspot.ca/2016/06/blog-post_61.html
دکتر منوچهر سعادت نوری
گزیده ای از نوشتارها
http://msnselectedarticles.blogspot.ca/2016/06/blog-post.html
بخش های پیشین مجموعه ی یادداشت ها و نوشتارها و نامه ها
http://msnselectedarticles.blogspot.ca/2016/06/blog-post_61.html
