۱۳۹۳ مرداد ۱۷, جمعه

Famous Iranian Woman Jaleh Kazemi/English & Persian


 Jaleh Kazemi (1944–2005) was a famous Iranian television producer, news anchor and painter. She was also a voice actress for Persian-dubbed films in Iranian cinema.
http://en.wikipedia.org/wiki/Zhaleh_Kazemi
By the late 1970's, Iranian National TV had developed dramatically into a highly professional media outlet particularly offering a wide variety of cultural programs and thanks to a new generation of presentators who ambitioned to offer programs of quality in touch with the cultural heritage of their country. Combining both beauty and intelligence, Jaleh Kazemi who was also an actress, TV and radio host as well as dubber for many foreign movies in Persian, was amongst this young and promising generation whose career was interrupted by the Revolution of 1979. Sadly, Jaleh Kazemi died from Cancer in Washington a few years ago...: Darius Kadivar
http://iranian.com/main/blog/darius-kadivar/womens-talk-show-jaleh-kazemi-and-singer-parissa-1978.html
Some of her works
Interview with Iranian singer Parisa
https://www.youtube.com/watch?v=qJTFcCRPKgQ
In a TV program
https://www.youtube.com/watch?v=vfqF03hqDBc
In dubbing a movie
https://www.youtube.com/watch?v=tqO_ktzSyII

May she rest in peace. She was one of the best television producers, and a good voice actress for Persian-dubbed films.
Manouchehr Saadat Noury, PhD


زنان نامدار ایران: ٢٤ - ژاله کاظمی، گوینده ی تلویزیون و نقاش و هنرمند برجسته و صاحب نام دوبلاژ

ژاله کاظمی (متولد ۱۲ فروردین ۱۳۲۲ تهران - درگذشت ۱۲ فروردین ۱۳۸۳ واشینگتن دی.سی)، نقاش، گوینده، مجری تلویزیونی و دوبلور ایرانی بود. ژاله کاظمی در خانواده‌ای فرهنگی در تهران متولد شد. سالهایی از کودکی و نوجوانی را در آبادان گذراند. از همان دوران نوجوانی در برنامه‌های تئاتر و شعر و ادب رادیو محلی آبادان شرکت می‌کرد. ژاله کاظمی در سال ۱۳۳۷ به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد. در این هنگام گرایش به فعالیت در عرصه گویندگی پیدا کرد، و گویندگی و دوبلاژ را به شکل حرفه‌ای آغاز کرد. در هجده سالگی سفری به رم کرد، جایی که دوبله فیلم به زبان فارسی توسط عده‌ای از ایرانیان مقیم ایتالیا از اوایل دهه ۱۳۳۰ آغاز شده بود. ژاله کاظمی طی شش ماه‌اقامت در آنجا، در کنار پیشگامان دوبله مانند منوچهر زمانی، نصرت کریمی و حسین سرشار در زمینه دوبله فعالیت کرد و تجربه‌ اندوخت. در دهه ی ۱۳۴۰، که دوران طلایی دوبله در ایران خوانده می‌شود، بر قله ی ‌این حرفه ‌ایستاد و معتبرترین زن گوینده فیلم و یکی از چند دوبلور درجه‌اول بود که علاوه بر گویندگی، در زمینه ی مدیریت دوبلاژ هم فعالیت می‌کرد. ژاله کاظمی همزمان با کار به تحصیل هم ادامه داد. از دانشگاه ملی در رشته علوم سیاسی لیسانس گرفت، و از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (با بورس تلویزیون) فوق لیسانس تعلیم و تربیت گرفت. او همچنین در کنار گویندگی و دوبلاژ، کار اجرای تلویزیونی را نیز تجربه کرد. معروف ترین برنامه تلویزیونی وی شما و تلویزیون نام داشت که در سال ‌های بعد از انقلاب با نام شما و سیما ادامه یافت. ژاله کاظمی بعدها در برنامه‌ های ادبیات امروز و ادبیات جهان و ادبیات کلاسیک و مجله ‌های تصویر زمان و مجله هنر این کار را دنبال کرد. در سال‌های آخر فعالیت خود در تلویزیون، تهیه‌کننده و مدیر اجرایی چندین برنامه تلویزیونی بود. ژاله کاظمی با ایرج گرگین روزنامه‌نگار و از مدیران پیشین تلویزیون ملی ایران ازدواج کرد اما این ازدواج متاسفانه منجر به طلاق و جدایی شد. پس از انقلاب، ژاله کاظمی به عنوان یکی از چهره‌ های شاخص تلویزیون پیش از انقلاب، در سیمای جمهوری اسلامی ایران جایی نداشت. بعدها با عوض شدن فضا در دوره‌ هایی، جسته و گریخته در خارج از تلویزیون به گویندگی پرداخت. برخی از این آثار برای پخش در تلویزیون بود. گفتار متن برخی از برنامه‌ ها در باره ی سینما را می‌خواند، گوینده ی چند فیلم مستند بود و در چند فیلم به جای بازیگران ایرانی حرف زد و در دوبله ی چند فیلم و سریال خارجی هم شرکت کرد. در پی موفقیت نمایش نسخه زیرنویس‌دار فیلم دیگران (آلخاندرو آمنابار) در سینماهای تهران، در دوبله فارسی این فیلم به جای نیکول کیدمن حرف زد. آخرین بار با صدای آرام بخش خود در فیلم «ساعت‌ها» به جای نیکول کیدمن صحبت کرد: دانشنامهٔ آزاد ویکی‌پدیا و منابع گوناگون
 جاطراتی از ژاله کاظمی
١ - ژاله کاظمی با نام اصلی زهرا کاظمی آزاد در فروردین سال ١٣٢٢ در تهران متولد شد. پدر و مادرش (نساء و عباس) زمانی که ژاله نه ساله بود از هم جدا شدند و ژاله در ده سالگی به آبادان رفت. او باید در کنار برادر بزرگش (کشواد) که کارمند شرکت نفت بود زندگی می کرد. ژاله کلاس چهارم ابتدایی تا نهم متوسطه را در آبادان گذرانید و فقط تابستان ها در تعطیلات مدارس به تهران می آمد. به نظرم هر آنچه در زندگی انسان از نیک و بد رخ می دهد سهمی در اینکه او همانی که هست بشود داشته و در مورد ژاله فکر می کنم «شهر نفت» سهمی بیش از هر واقعه دیگری در زندگی او داشته تا "زهرا کاظمی آزاد" بشود  "ژاله کاظمی". آبادان در آن سال ها خودش را آماده کرده بود تا نادره دیگری به عصر ما تقدیم کند. ژاله در «بریم» و «باوارده»، محله های مسکونی شرکت نفت، زندگی آزاد و در عین حال عمیقا ًسالمی را تجربه کرد: دوچرخه سواری، کاپیتانی تیم های ورزشی، شنا و... این فعالیت ها، که در اواخر اقامت اش در آبادان به همکاری او با رادیو آبادان هم منجر شد سهم عمده ای در پرورش او به عنوان زنی مستقل و صریح اللهجه داشت: « وقتی پس ازچند سال اقامت درآبادان به تهران برگشتم حس می کردم وارد روستا شده ام. به نظرم پایتخت در برابر شهری که نوجوانی ام را در آن سپری کرده بودم به دهی می مانست». اما همین «روستا» به محض بازگشت ژاله او را با آغوش باز پذیرفت. ژاله ستاره ی تازه وارد و جاودان حرفه وهنری شد که بیشترین سهم را در «ابدی» شدن اوداشته. هنری که به واسطه برادرش هوشنگ وارد آن شد اما خیلی زود در صدر آن قرار گرفت و آن هنر دوبله فارسی.بود
http://www.cinscreen.com/?id=23
٢ - چگونه می شود آغاز کرد شرح رفاقتی را که بیش از چهل سال، سه قاره و فرهنگ هایی بس متفاوت را دوام آورده است؟ شاید نقل کوتاهی از چگونگی ملاقات من و ژاله کاظمی، نقطه شروع مناسب را بیافریند. در سال ١٩٦٣، بعد از فارغ التحصیلی به عنوان یک پیانیست از دانشکده موسیقی آمریکا، به سالزبورگ در اتریش رفتم تا تحصیلاتم را در آکادمی موتزارت دنبال کنم. آنجا آمیخته ی دوستی نزدیکی با دو موسیقی دان ایرانی، گلنوش خالقی و لوریس چکنواریان شدم و نیز شیفته زبان و فرهنگ فارسی. از گلنوش داستان های زیادی درباره دوستش ژاله کاظمی ، که خود افسانه ای در صنعت دوبله فیلم شده بود، شنیدم. یک سال بعد از رفتنم به رم، ایتالیا، تلفنی از گلنوش داشتم که می گفت ژاله برای تعطیلاتی طولانی به رم می آید و من باید برای ملاقاتش به فرودگاه بروم. به پیشنهاد او عمل کردم و در زمانی بسیار کوتاه در ژاله خویشاوندی روحی یافتم: از آن گونه که دوست یک عمر زندگی می شود...
http://jalehkazemi.blogspot.ca/
ژاله کاظمی و هنر نقاشی
١ - ژاله کاظمی در سال‌های پس از انقلاب، بار دیگر نقاشی را از سر گرفت. او که در آن سالها بیشتر در آمریکا ساکن بود، در سال ۱۳۶۲ نخستین نمایشگاه آثارش را برگزار کرد و از آن پس آثارش در چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی در ایران و آمریکا به نمایش در آمد. اولین نمایشگاه نقاشی او در واشنگتن با استقبال منتقدان و بازدیدکنندگان روبرو شد و روزنامه ی واشنگتن پست در مقاله‌ای با عنوان «تعویض اسب‌ها» نوشت: آدمی که گوینده فیلم و مجری تلویزیون بوده حالا رنگ و بو و عطر صدایش را به بوم نقاشی منتقل کرده‌است:‌ دانشنامهٔ آزاد ویکی‌پدیا
٢ - آثار غیرانتزاعی اش هم آمیخته با مه ای رازآمیز بود. در كمتر تابلوی او، خط ها و شكل های تیز و شفاف به یاد می آورم. آنهایی كه با قلم موهای زمخت نقاشی كرده كه این ویژگی در طبیعتش هست، مثل تابلویی از نیلوفرهای مرداب بر سطح بركه ای. اما در تابلوهای ظریفش هم انگار هر منظره در مه ای رقیق پوشیده شده، مثل عكسی كه با فیلتر فاگ گرفته شده باشد؛ از جمله منظره ای از دامنة تپه ای كه در جلو تصویر، دهانة سنگ چین شدة چاهی بیش از همه خود را به چشم می كشد كه انگار رازی را در خود پنهان كرده است.
http://www.doblehfarsi.blogfa.com/post-114.aspx

برخی از اجراهای ژاله کاظمی
١ - مصاحبه ی ژاله کاظمی با خواننده پریسا
https://www.youtube.com/watch?v=qJTFcCRPKgQ
٢ - مصاحبه ی مرتضی نی داوود در برنامه ی چهره های موسیقی ایران - برنامه ای از محمود خوشنام با همکاری ژاله کاظمی
https://www.youtube.com/watch?v=vfqF03hqDBc
۳ - فیلم سینمایی - دوبلورها: ژاله کاظمی و منوچهر والی زاده
https://www.youtube.com/watch?v=tqO_ktzSyII
 
روح و روانش شاد و یادش جاودانه گرامی باد
دکتر منوچهر سعادت نوری

ارسال شده توسط در