نگاهی به دژ و شهر باستانی "ماچو پیچو"

چکیده ای از ویژگی های ماچو پیچو
دژ و شهر باستانی "ماچو پیچو" در کشور پرو واقع است. پرو کشوری است در آمریکای جنوبی و پایتخت آن لیما است. این کشور از شمال با اکوادور و کلمبیا، از شرق با برزیل، از جنوب شرقی با بولیوی، از جنوب با شیلی و از غرب با اقیانوس آرام هم‌مرز است. پرو گذشته از این که به عنوان مهد امپراتوری "اینکا" شناخته می‌شود، وطن شمار زیادی از بومیان قارهٔ آمریکاست. از این رو، پرو کشوری است با پشتوانه ی غنی تاریخی و فرهنگی. امپراتوری اینکا (۱۴۳۸ - ۱۵۳۳ میلادی)، یک امپراتوری از مردم بومی (سرخ‌ پوست) در آمریکای جنوبی بود (سال ۱۴۳۸ میلادی کمی پیش از تاسیس سلسله ی صفویه در ایران بود).  این امپراتوری در بیشترین پهناوری خود، کشورهای امروزی پرو، اکوادور، بولیوی، و بخش ‌هایی از آرژانتین، شیلی و کلمبیا را در بر می‌ گرفت. شهر کوزکو پایتخت اداری، سیاسی و نظامی آن به شمار می‌آمد. در سدهٔ شانزدهم میلادی با ورود اسپانیایی‌ها به پرو، این امپراتوری در هم‌ شکست و قلمروی‌ آن مستملکهٔ اسپانیا گشت.
دژ ماچو پیچو یک قلعه‌ی نظامی قرن پانزدهمی ساخت اینکاهاست که روی  خط الراس کوهستانی واقع در ارتفاع ۲۴۳۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد. اغلب باستان شناسان بر این عقیده هستند که این مکان به عنوان مستغلاتی برای امپراطور پاچاکوتی (نهمین ساپای اینکا که بین سال‌ های ۱۴۳۸ تا ۱۴۷۲ میلادی حکومت کرد) ساخته شد. شهر ماچو پیچو اغلب به اشتباه "شهر گمشده‌ی اینکاها" خوانده می‌شود. این شهر باستانی مشهورترین نماد تمدن اینکا به شمار می‌رود. اینکاها این مکان را حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساختند اما تنها حدود یک قرن بعد در زمان استیلای اسپانیای‌ها آن را ترک کردند. ماچو پیچو به دلیل قرار گرفتن در ارتفاعات از دید اسپانیایی‌ها پنهان ماند تا از ویرانی در امان بماند. این شهر برای قرن ‌های متمادی ناشناخته بود تا اینکه در سال ۱۹۱۱ میلادی، تاریخدانی آمریکایی به نام هیرام بینگهام آن را کشف و به جهانیان شناساند. ماچو پیچو به سبک معماری کلاسیک اینکاها  با دیوارهای خشکه‌چین (کنار یا روی هم چیدن عناصر ساختمانی بدون استفاده از ملات) ساخته شده است. سه ساختار اولیه‌ی ماچو پیچو شامل سنگ‌ های مقدس اینتی وانتانا، معبد خورشید و اتاق یا معبد سه پنجره می‌شود. بسیاری از ساختمان‌ های این شهر بازسازی شده‌ اند تا درکی بهتر از حالت اولیه‌ی آن‌ها را به گردشگران بدهند. در ساخت بناها از سنگ‌ هایی بزرگ استفاده شده است که گاهی اندازه‌ی برخی از آن‌ ها به بیش از ۵۰ تن هم می‌رسد. اطراف این شهر را مزارع پلکانی شکلی فراگرفته است که قبلا در آن‌ها غلاتی همچون ذرت و سیب‌ زمینی کشت می‌‌شد. وسعت این مکان  به بیش از ۳۲,۵۰۰ هکتار می ‌رسد. ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده‌شده مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده‌است: بسیاری از تارنماها
آگاهی های بیشتر پیرامون موقعیت جغرافیایی و پیشینه ی تاریخی ماچو پیچو
ماچو پیچو در ۷۰ کیلومتری شمال غربی کوسکو، واقع شده‌ است. کوسکو شهری تاریخی در جنوب شرق پرو نزدیک به درهٔ اوروبامباست و پایتخت اداری - سیاسی - نظامی امپراتوری اینکاها بشمار می‌آمده است. از نظر اینکاها، کوسکو «ناف جهان» بود، یعنی جایی که زمین، آسمان و رودها با یکدیگر تلاقی می‌ کردند. کوسکو که محاط به کوه‌ های مقدس و پوشیده از برف بود، ناحیه‌ ای بس عظیم‌تر از یک شهر بود و تجسم اسطوره، تاریخ و هویت کیهانی اینکاها و آینهٔ آسمان به شمار می‌رفت. این شهر که به دست پاچاکوتی‌ها در وسعتی پهناور بنا شده، به شکل یوزپلنگی عظیم‌الجثه نماد سلطنت اینکا بود. این شهر به دو نیمهٔ کوسکوی علیا و سفلی تقسیم شده و جایگاه پرستشگاه‌ ها، بارگاه‌ ها و کاخ مقابر امپراطوران گذشته بود که اجساد مومیایی آن‌ها جزوه اصلی کیش سلطنتی به شمار می‌رفت (با ویرایش): تارنمای ویکی‌پدیا
سفر به ماچو پیچو/ گزارشی از بیل ویر (به زبان انگلیسی):

تارنمای سی ان ان /
جایگاه ماچو پیچو در فهرست آثار
ماچو پیچو در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود: تارنمای بیتوته
ماچو پیچو پر بازدیدترین مکان توریستی کشور پرو
ماچو پیچو که جزء میراث ثبت شدهٔ یونسکو می‌باشد به‌عنوان پر بازدیدترین مکان توریستی کشور پرو و مهم‌ترین منبع درآمد، بطور پیوسته در معرض خطرهای اقتصادی و تجاری قراردارد. در اواخر ۱۹۹۰ میلادی، دولت پرو اجازهٔ ساخت ماشین کابلی و یک هتل لوکس همراه با رستوران و مجموعهٔ توریستی را در خرابه‌ های منطقه صادرکرد. این تصمیم با مخالفت دانشمندان و عموم مردم پرو روبرو شد. آن ها معتقد بودند که تعداد زیاد توریست در منطقه امکان اعمال خطر را بر آن افزایش می‌دهد. توریست ‌های ماچو پیچو همه ساله در حال افزایش می ‌باشد و در سال ۲۰۰۳ میلادی معادل ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده‌ است. به این منظور، اعتراض ‌های شدیدی برای ساختن پل جدید در این منطقه صورت گرفته است و یونسکو ماچو پیچو را در لیست آثار در معرض خطر قرار داده‌ است: تارنمای ویکی‌پدیا
تهیه و تدوین:
دکتر منوچهر سعادت نوری
*
همچنین نگاه کنید به
ماچو پیچو (به زبان انگلیسی):
۱ -  تارنمای ویکی پدیا
۲ - تارنمای سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد (یونسکو)
*
گزیده ای از نوشتارها
http://msnselectedarticles.blogspot.ca/2017/11/blog-post_11.html
بخش های پیشین مجموعه ی یادداشت ها و نوشتارها و نامه ها