ماجرای زندگی او
آتول گوانده در پنجم نوامبر ۱۹۶۵ در منطقه ی بروکلین واقع در ایالت نیویورک آمریکا متولد شد. پدر و مادر او هر دو پزشک و از هندیان مهاجر بودند. چندی پس از تولد اتول گوانده همراه خانواده به شهر "آتن" در اوهایو نقل مکان کرد. وی دکترای پزشکی را در سال ۱۹۹۵ و فوق لیسانس بهداشت عمومی را در سال ۱۹۹۹ از دانشکده ی پزشکی هاروارد آمریکا دریافت نمود. دکتر آتول گوانده از سال ۱۹۹۸ همکاری روزنامه نگاری خود را با نشریه ی "نیویورکر" آغاز کرد. دکتر آتول گوانده اکنون به اتفاق "کاتلین هوبسون" (همسر) و "واکر" و "هاتی" و "هانتر" (فرزندان) در شهر نیوتن واقع در ایالت ماساچوست آمریکا زندگی می کند: منابع گوناگون
برخی از آثار او به زبان انگلیسی
۱ - پژوهش ها
http://atulgawande.com/research/
٢ -مقالات و نوشتارها
http://atulgawande.com/articles/
٣ - کتاب ها
http://en.wikipedia.org/wiki/Atul_Gawande#Books
برخی از نظریات او
١ - بر اساس نوشتاری در یکی از تارنماهای وابسته به گوگل: "مقاله ی خواندنی اتول گوانده برای نیویورکر درباره اینکه چرا ایده های خوب، بعض اوقات میان مردم گسترش پیدا نمی کنند. در ابتدای مقاله مقایسه ای می کند میان بیهوشی با اتر و ضدعفونی کردن. هر دو در زمانی مشابه پیدا شدند و هر دو مدافعینی سرسخت داشتند و هر دو برای بیماران بسیار مفید بودند. با این حال بیهوشی در فاصله سه سال همه جهان را در نوردید ولی ضدعفونی کردن تقریبا نیم قرن طول کشید تا توسط پزشکان پذیرفته بشود. جراحان حاضر نبودند کت و شلوار هایی که در اثر پاشیده شدن خون و چرک بیماران و خشک شدن ش تبدیل به ورقه هایی ضخیم شده بود را در بیاورند و لباس ضدعفونی شده بپوشند یا دستان شان را بشویند. دکتر لیستر، هرچه می کرد، نمی توانست جراحان را مجبور بکند که ابزارشان را در کربولیک اسید که متوجه شده بود مانع رشد باکتری ها می شود بشویند. در مقابل اما جراحان با کمال میل از اتر یا کلروفورم که تجویزش اتفاقا خیلی هم دردسر داشت (دوز بالایش باعث مرگ می شد) استفاده کردند چون جراحی روی بیماری که این قدر دست و پا می زند تا از هوش برود بسیار دشوار تر از کسی است که با اتر بیهوش شده. از این جهت جراحان در فهم اثر ضدعفونی کننده ها دچار مشکل بودند. چون بر خلاف اتر که هر بیماری را بیهوش می کرد و اثرش را می دیدند، تکنیک ضدعفونی لیستر، علیه میکروب هایی فعالیت می کرد که با چشم دیده نمی شدند. این مشکل، در بسیاری از معضلات نادیدنی چو گرمایش زمین هم مشاهده می شود که راه حل شان، توسط عموم پذیرفته نمی شود.
نمونه دیگر، مشکل مرگ و میر نوزادان و مادران حامله است. سالانه سیصد هزار مادر و بیش از شش میلیون نوزاد به دلایلی که کاملا قابل پیش گیری هستند در مناطق فقیر دنیا فوت می شوند.
گوانده می گوید که در یکی از فقیرترین ایالات هند به دیدار بیمارستانی رفته بود که در آن حتی امکانات اولیه ای چون گرم نگاه داشتن نوزادان در ساعات اولیه تولد که بیشترین حساسیت را به سرما دارند (تن بچه ها به دلیل اینکه سطح مقطع بیشتری نسبت به بزرگسالان دارد به سرعت بالاتری حرارت از دست می دهد و افت دمای بدن برای بچه ها بسیار خطرناک است). او در این شرایط می گوید که حتی در بیمارستانی که تنها دو دستگاه فشار خون پیدا می شود و هیچ جراحی نیست تا بتوان سزارین انجام داد، باز نرخ مرگ و میر بهتر از زاییدن در خانه هست. با این حال او مشاهده کرده بود که یک پرستار که می دانست در این شرایط بایستی بچه را روی شکم مادر گذاشت تا از حرارت بدن مادر گرم بشود چنین نکرده بود. وقتی پرسید پرستار گفت مادر می گوید خیلی سردش هست. برای این پرستار هم کاهش حرارت بدن، به مانند میکروبها برای مخالفین دکتر لیستر، نامریی بودند. کاهش حرارت نوزاد، به شکل آبی شدن رنگ پوست و کم خوری و بعد تب ناشی از عفونت نیست بلکه اندکی کاهش دماست و زمانی زیاد لازم است تا تبدیل به مشکل اساسی بشود. این پرستار نمی تواند ارتباطی میان ۴ درصد مرگ و میر بیشتر و این کار ساده پیدا بکند. یکی از مشکلات همیشگی، تکنولوژی ست به خصوص در مناطق فقیر. اما حتی یک مدل گرمکن بچه که یک پزشک نوزادان با استفاده از قطعات مستعمل ماشین ها ساخته هم هنوز در این جاها پذیرفته نشده. مشکل، این است که راه حل پیشگیری از کاهش حرارت بدن، به اندازه کافی سکسی نیست تا توسط همه پذیرفته بشود. نیاز به دقت زیاد دارد و نتیجه اش آنی نیست.
راه حل عدم انجام این کارها این است که از افراد «بخواهیم»این کارها را انجام بدهند. در مدرسه به آنها اموزش بدهیم. مرحله بعدی، تهدید و تنبیه است. اما آن هم تا حدی موثر است. راه حل جایگزین، این است که به جای تنبیه، تشویق بکنیم. اما این تشویق نیازمند یک روش اندازه گیری موفقیت است تا بشود به درستی تشویق کرد که در کشورهای فقیر میسر نیست. بنابراین ما فکر کردیم شاید بهتر باشد فرهنگ حرفه ای را عوض بکنیم. طوری که این کار جزو رفتار های حرفه ای افراد بشود حتی وقتی ما و یا ناظر دیگری نگاه نمی کند، مراقب باشند و بچه را از نظر گرم بودن چک بکنند. برای این کار ما گروهی را استخدام کردیم که به بیمارستان ها بروند و در جلساتی تک نفره به پزشک و پرستار یادآوری بکنند که این کارها چه نتایج مثبتی می تواند داشته باشد. ما هنوز نمی دانیم چقدر موفق آمیز خواهد بود ولی همین حالا عده ای علاقه ای به این کار نشان نمی دهند چون می گویند نیازمند تلاش گسترده است. ولی اگر به بیهوشی فکر بکنیم می بینیم که دقیقا همین بود: تعداد پزشکان حاضر در عمل را دوبرابر کرد. ولی هیچ کسی مخالفت نکرد. در عصر فیس بوک و توئیتر همه دنبال راه حل های حاضری هستند".
https://plus.google.com/+DanielJafari/posts/SdEcNFDxTG4#+DanielJafari/posts/SdEcNFDxTG4
٢ - آتول گوانده، جراح و نويسنده در آخرين کتاب خود به توضيح اين موضوع مي‌پردازد که پرسيدن سوالات ساده‌اي مانند «آيا آنتي‌بيوتيک به بيمار داده شده است» و حتا «آيا به هم معرفي شديم» مي‌تواند عفونت‌ها و مرگ را بيش از يک سوم کاهش دهد.
http://www.fara.ir/index.php?target=publications&function=viewArticle(1564)
٣ - شرلی معتقد است که مشکلات قشر فقیر در آمریکا – شرایط زندگی، تحصیلات ناکافی، رفتارهای زیان بخش و فقدان پشتیبانی خانواده و دسترسی به روش های سالم زندگی – به گونه ای است که مراجعه به خانه بیمار لازم می شود. این رویکرد توسط گروه هایی در آتلانتیک سیتی و کَمدِن در نیوجرسی، که شرح حال آنها در سال گذشته توسط آتول گوانده در مجله نیویورکر چاپ شد، به کار گرفته شد. این گروه ها افرادی که بیش از همه مرتکب مراجعه دوباره به بخش اورژانس می شدند را شناسایی کردند و برای تشخیص دلایل گوناگون بیماری این تعدادی افراد مددکار اجتماعی و پرستار به کار گرفتند. آنچه بیش از هر چیز در یافته های آتول گوانده مشخص بود این بود که این افراد به مراقبت دائم نیاز داشتند. زیرا یک غفلت – مانند قبض برق پرداخت نشده – می تواند باعث بروز مشکلات متوالی گردد.
http://persian.iran.usembassy.gov/mississippi-iran-health.html
برخی از سخنرانی های او به زبان انگلیسی
۱ - آینده ی رشته ی پزشکی
http://www.cbc.ca/radio/ideas/pastepisodes/the-2014-bbc-reith-lectures-the-future-of-medicine-part-1-1.2946586
٢ - چگونه رشته ی پزشکی را می توان بهتر ساخت ؟
https://www.youtube.com/watch?v=L3QkaS249Bc
٣ - درباره ی کتاب "هستی مرگبار"
https://www.youtube.com/watch?v=KA32crcXOI0
یادداشت پایانی
کتاب های "عوارض" و "بهتر" تالیف دکتر آتول گوانده، مجموعه ای از نوشتارهای آموزنده و خواندنی و سلسله سخنرانی های وی پیرامون " آینده ی رشته ی پزشکی" بسیار دلنشین و شنیدنی است.
دکتر منوچهر سعادت نوری
گزیده ای از نوشتارها
http://msnselectedarticles.blogspot.ca/2015/04/blog-post_18.html
Some Notes on the Life and Works of Atul Gawande, the American Surgeon and Journalist
Abstract: Atul Gawande, MD, MPH, is a surgeon, writer, and public health researcher. Gawande was born on 5 November 1965 in Brooklyn, New York, to Indian Maharashtrian immigrants to the United States, both doctors
Collected & prepared by
Manouchehr Saadat Noury, PhD
http://iranian.com/posts/some-notes-on-the-life-and-works-of-atul-gawande-the-american-su-49240
بخش های پیشین مجموعه ی یادداشت ها و نوشتارها و نامه ها
